การเดินทางท่องเที่ยวแบบคาราวาน ตอน # ตามหา"ซัมบาลา"ของเรา

สวัสดีครับ วันนี้ผมจะเล่าถึงประสบการณ์ความสนุกสนาน ความมันส์ ความเพลิดเพลิน รวมทั้งมิตรภาพใหม่ๆที่หาได้ง่ายๆในการเดินทางขับรถท่องเที่ยวแบบคาราวานมาเล่าสู่กันฟังครับ เสน่ห์ของการเดินทางในต่างแดนแบบคาราวานนั้น แตกต่างกับการบินเที่ยวอย่างสิ้นเชิง สิ่งแรกที่เพื่อนๆจะได้สัมผัสแบบใกล้ชิดก็คือ การได้เข้าถึงชีวิตความเป็นอยู่ของชนชาวท้องถิ่นในเมืองต่างๆนับพันๆกิโล ได้เห็นบรรยากาศสภาพภูมิประเทศที่แตกต่าง บ้านเรือนที่พักอาศัยที่มีเอกลักษณ์แตกต่างกันไป รวมทั้งได้เห็นรูปแบบการประกอบอาชีพแขนงต่างๆ ตั้งแต่ยังคงสภาพมาตั้งแต่ดั้งเดิมจนถึงปัจจุบัน โดยเฉพาะภาพวิวทิวทัศน์นี่ล่ะครับ ที่น่าตื่นใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่อปีที่แล้ว ช่วงสงกรานต์ปี 54 ผมได้เดินทางแบบคาราวานจากกรุงเทพฯ ไปถึงเมืองแชงกรี-ล่า (เขตปกครองตนเองชาวธิเบตในประเทศจีน) เป็นการเดินทางทางรถที่ไกลที่สุดในชีวิตครับ เริ่มจากเดินทางไปที่จังหวัดอุบลฯ จุดนัดพบกับกลุ่มพี่ๆ เพื่อทำการเกาะรถพี่เค้าไปด้วย เนื่องจากรถพี่เค้าคันใหญ่ นั่งสบายในแบบฉบับของ Land Cruiser ตระกูล VX และเช้าวันรุ่งขึ้น รถของเราไปกันทั้งหมด 5 คน และมีรถร่วมขบวนอีก 2 คัน ก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองเชียงของ จังหวัดเชียงราย โดยผ่านเมืองยโสธร ร้อยเอ็ด มหาสารคาม เข้าขอนแก่น ผ่านหล่มสัก น้ำหนาว ภูหินล่องกล้า เข้าพิษณุโลก วันแรกยังไปไม่ถึงไหนเลย หมดวันซะแล้ว พักกันซักหน่อย เช้ามาก็ขับต่อกันไปตามเส้นทางสาย 11 เข้าอุตรดิตถ์ แวะทานข้าวเที่ยงกันที่ร้องกวาง เมืองแพร่ แล้วต่อไปยันเชียงของ ถึงโรงแรมที่พักก็เย็นพอดี สรุปสองวันแรก วิ่งกันไปประมาณ 1,100 กิโลแล้ว ตัดมายามเช้า ขบวนทั้งหมด 17 คันพร้อมแล้วที่ด่านเชียงของ ด่านนี้ เรียกว่าด่านห้วยทราย ณ จุดนี้ยังไม่มีสะพานข้ามครับ ต้องขับรถลงแพกันไป แพใหญ่ครับ ไม่น่ากลัว

เมื่อข้ามมาแล้ว สภาพบ้านเรือนและบรรยากาศต่างๆก็เปลี่ยนไปบ้าง ไม่นับภาษาพูดนะครับ ใกล้เคียงกับบ้านเรา แยกไม่ออกหรอก แต่อย่างแรกที่เปลี่ยนคือเลนส์ขับรถ ต้องขับทางขวาครับ แต่ก็ไม่ใช่อุปสรรคอยู่แล้ว มีรถนำขบวน แถมยัง ว.กันล้งเล้งตลอดทาง ใครพูดแทรกหัวขบวนก็จะมีการเอ็ดกันเล็กๆ ประมาณว่า ไม่ยอมฟังคำเตือนจากใน ว.มั่ง ขับทับไก่แล้วไม่ ว.แจ้งมั่ง ก็ขำๆกันไป จากห้วยทราย มุ่งหน้าสู่หลวงน้ำทา เที่ยงพอดี ทานข้าวกันก่อน แล้วไปต่อกันที่ด่านบ่อเต็นเพื่อเข้าประเทศจีน จากนั้นเราก็ซัดต่อกันยาวถึงเมืองผูเออร์เกือบ 2 ทุ่ม (เวลาที่จีน เร็วกว่าบ้านเรา 1 ชม.) ถนนที่นี่ เหมือนกับเมืองลาวอย่างเดียวก็คือ วิ่งเลนส์เดียวกัน นอกนั้นต่างกันอย่างกะฟ้ากับเหว ถนนไฮเวย์ของที่จีน ดีมากๆ แม้ภูมิประเทศจะเป็นเทือกเขาสลับกันตลอดทาง แต่ถนนเค้าทำได้เป็นแนวระดับได้ดีมากๆ ช่วงไหนมีภูเขาขวาง หลบไม่ได้ พี่จีนก็เจาะอุโมงค์เลย ยาว สั้นอั๊วไม่เกี่ยง ช่วงไหนเป็นเหวลึก หลบไม่ได้อีก พี่แกสร้างตอม่อทำสะพานข้ามไปซะงั้น ยกนิ้วให้เลยครับ

เช้า ทานอาหารที่โรงแรมแล้วก็ต่อกันเลย วิ่งบนไฮเวย์เหมือนเดิม มันส์จริงๆ แต่แล้ว ก็เกิดอุบัติเหตุในขบวนขึ้นจนได้ เมื่อมีรถบัสขนาดกลางที่วิ่งบนไฮเวย์เหมือนกัน ปาดหน้ารถกลางขบวนจนเกิดการชนกันขึ้น แต่คนในขบวนไม่ได้รับบาดเจ็บ รถก็ไม่เป็นไรมาก แค่กระจังหน้า Fortunerบุบเล็กน้อย แต่ทำไม กันชนท้ายรถบัสซึ่งทำจากเหล็กหนา บุบเป็นตัววีเข้าไปเลย สนุกกันละครับทีนี้ คนที่มากับบัสลงมาล้งเล้งกระจาย(คนขับยืนเฉย) ไอ้พวกเราก็ไม่มีใครฟังออก ซึ่งขณะนั้น ไกด์และตำรวซึ่งเป็นรถนำขบวน เค้าจอดเลยจุดเกิดเหตุไปเป็นกิโล กลับรถก็ไม่ได้ ต้องถอยกรูดยาวมาเลยทีเดียว กว่าตำรวจจีนจะมาถึง กว่าจะไกล่เกลี่ย รีดไถ(บัสมันเรียกค่าเสียหายเรา 30,000 บาท บ้าที่สุด ใครจะไปยอมจ่าย)เสร็จ เสียเวลาไปเกือบ 2 ชม.กับประสบการณ์ 8,000 บาท เจ้าของรถเซ็งครับ แล้วเราก็มาถึงเมืองต้าลี่กันตอนโพล้เพล้ เข้าที่พักกัน ทานมื้อค่ำจนอิ่มหนำสำราญแล้วจึงเดินย่อยตากอากาศเย็นๆที่ตลาดกลางคืน ติดตามชมภาพการเดินทางทั้งหมดของทริปนี้ได้ที่ www.facebook.com/caravanthailandtravel